کاش مـرا عشـق تو مـولا یـاری کند و از زنـدگی بی روح و سردم نجـات دهـد. چه می داننـد

آنــان که مـرا دیـوانه تو می خواننـد.

از درون قلبـم صـدای یـا صـاحــب الــزمـان در کوچه های تنـگ غربـت شـنیده می شود و تویی

تنهــا پنـاه بی کسی ام.

چه می شود مـرا نیـم نگاهی از سـر رحمــت و رأفـت کنی؟که من همیـشه منتظـر تنهــا، به

امیــد تو زنـده ام که بیایی و آخریـن نفـس را هـدیه قـدوم تو کنم ای مـولا!!!